Μπαίνοντας πριν λίγες μέρες στο μετρό είδα πρόσωπα με μάσκες, ανέκφραστα, μελαγχολικά, απόμακρα. Παρατηρώντας το όλο αυτό, η πρώτη σκέψη που πέρασε απ' το μυαλό μου ήταν "Πω ρε μαλάκα τι ζούμε". Περνώντας οι μέρες και έχοντας αυτή την εικόνα στο μυαλό μου συνειδητοποίησα ότι το τώρα δεν έχει μεγάλη διαφορά με το πριν!
Τα πρόσωπα των ανθρώπων είναι εδώ και χρόνια ανέκφραστα και μελαγχολικά. Μπορεί να μην ήταν η μάσκα τόσο καιρό αυτή που έκρυβε τις εκφράσεις και τα συναισθήματα τους, όμως εγω τουλάχιστον εδώ και χρόνια αντί για χαμόγελα και γέλια βλέπω οθόνες κινητών.
"Νύχτα 30 του Σεπτέμβρη. Εκείνο το βράδυ λοιπόν καβαλήσε την ασημένια Porsche Spyder και ξεχύθηκε στον αυτοκινητόδρομο με 100 μίλια την ώρα. Ώσπου σε μια στροφή πάνω, κοντά στο Πάσο Ρόμπλες της Καλιφόρνια την τσάκισε σε ένα άλλο αυτοκίνητο και το κεφάλι του χωρίστηκε από το σώμα του."
Υ.Γ. Τελικά δεν τα καταφέραμε και μπήκαν οι γαμημένοι "Αργύρη".
Τώρα γιατί κανείς δεν βάζει τη γαλλική σημαία στα social media;
Ίσως γιατί οι νοικοκυραίοι, οι νεοφιλελέ, οι κρυφοφασίστες/πατριώτες, οι μικροαστοί και οι φιλήσυχοι πολίτες δεν είναι τόσο αλληλέγγυοι στους εξεγερμένους.
Ίσως γιατί οι φωτιές που ανάβουν οι διαδηλωτές για να προφυλαχτούν (ναι γι' αυτό βάζουν μεγάλες φωτιές) -όσο μπορούν- από τα χιλιάδες δακρυγόνα να τους είναι ξένες. Ίσως γιατί η αμφισβήτηση εν γένει να είναι τους είναι ξένη.
Ίσως πάλι, μια ζωή -από το σχολείο ακόμα- την πέρασαν όπως οι περισσότεροι, χωρίς να πάρουν μυρωδιά από το τί συμβαίνει στον κόσμο ή χωρίς να τους νοιάζει.
Ίσως τότε, απλά να έκρυψαν πίσω από τη γαλλική σημαία τον αδιάφορο, υποταγμένο και φοβικό ευατό τους.
Μέσα σε όλα όμως, ξεχνάνε ή δεν γνωρίζουν πως τέτοια γεγονότα, εξελίχθηκαν και δημιούργησαν την γαμημένη -από όλες τις απόψεις- μεσαία τάξη που ανήκουν και πως τέτοια γεγονότα εξελίχθηκαν και διαμόρφωσαν 8ωρα, ισότητες, εργατικά δικαιώματα και συντάξεις που τα θεωρούν δεδομένα.
Αυτή τη φορά μη βάλετε τη Γαλλική σημαία, βάλτε ένα κίτρινο γιλέκο και βγείτε selfie για να δείξετε την αλληλεγγύη σας. Αλλά ποτέ μα ποτέ μη βγείτε στον δρόμο με τις φωτιές και τα δακρυγόνα. Εκεί είναι οι κακοί. Να προσέχετε!
Υ.Γ.1. Σημαιούλες, κιτρινογιλεκάκια και το βράδυ ποτάρες και selfies στις ταράτσες των bars της Μητρόπολης.
Υ.Γ.2. Κείμενο για τον Αλέξη που ζει μέσα από τους αγώνες μας και για κάθε Δεκέμβρη που δεν τελείωσε ποτέ.
Μέρες τώρα διαβάζω για την αλληλεγγύη, για τις ευθύνες, για τους νεκρούς, για τα μωρά, για τους παπάδες, για τους πολιτικούς, για τα ζώα, για τους πυροσβέστες, για τους φασίστες και βλέπω φωτογραφίες καμμένων σπιτιών, δασών, αυτοκινήτων, ζώων, μηνύματα συμπαράστης, κατανόησης και παρηγοριάς. Βίντεο από τον τόπο του εγκλήματος, από το οικόπεδο που βρέθηκαν οι 26 καμμένοι άνθρωποι, βίντεο από την καταστροφή που συνεχίζεται, βίντεο με συζητήσεις, με απόψεις και εγώ σκέφτομαι.
Πέρα από αυτούς που έχασαν συγγενείς, φίλους ή παιδια, ζώα ή το σπίτι τους, για τους υπόλοιπους δεν άλλαξε κάτι ουσιαστικό στην ζωή τους - πέρα από αυτό που νιώθουν τις τελευταίες μέρες (όσοι το νιώθουν στα αλήθεια και όχι γιατί "πρέπει") που με τον καιρό θα ξεθυμάνει - .
Για αυτό σκέφτομαι είναι υποκριτικός και τραβηγμένος από τα μαλλιά όλος αυτός ο εθνικός οδυρμός. Σκέφτομαι ακόμα ότι μας αρέσει το δράμα τελικά. Από αυτό ζούμε. Ακόμα και αν δεν υπάρχει στα αλήθεια.
Τι σημαίνει όλο αυτό το ποστάρισμα που έγινε και γίνεται στους τοίχους; Τι άλλαξε πέρα από το γεγονός ότι δηλώσατε στους υπολοίπους το πώς νιώθετε και πώς σκέφτεστε; Σας έκανε καλύτερους ανθρώπους; Σαν έκανε να αλλάξετε την καθημερινότητά σας; Σας έκανε να δείτε τις συνέπειες των πράξεών σας;
Σε όλα όχι.
Το μόνο που - ίσως - σας έκανε είναι να έρθει η εικόνα του καμμένου δέρματος, η μυρωδιά της στάχτης και του ξύλου μέχρι το τέρμα του εγκεφάλου σας... ίσως σας έκανε να δείτε και το μάταιο της ύπαρξή σας. Αν όχι, δείτε το και αλλάξετε επιτέλους την ανούσια ζωή σας. Καταστρέφετε ανθρώπους.
Υ.Γ: Το μόνο θετικό είναι η μικρή - υλική - βοήθεια που θα έχουν οι άνθρωποι που επέζησαν. Από εκεί και πέρα, Αύγουστος έρχεται, όλο και κάπου θα πάτε διακοπές και κάπου μεταξύ ποτού και βουτιάς ίσως σκεφτείτε το πόσο καλοί είστε που βοηθήσατε ή σκεφτήκατε τους συνανθρώπους σας. Ε...και από Σεπτέμβρη πάλι στη ρουτίνα γιατί δεν αλλάζουν τα πράγματα από τη μια στιγμή στην άλλη...ή τελικά μόνο έτσι αλλάζουν;
Ούτε προγραμματισμένο να το είχαμε, έρχεται την πιο κατάλληλη στιγμή τώρα που έχουν χαθεί κάπως οι ισορροπίες μου... γι' αυτό είναι "Αρχηγός" ο αλήτης. Επειδή ξέρει πότε να σε πλησιάσει, να σου μιλήσει για όλους και για όλα. Να σου ρίξει τις αλήθειες κατάμουτρα, να σε βρίσει και να σου πει πως πρέπει πραγματικά να τσουλάει η ζωή, σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεσαι.
Επειδή η εργατική πρωτομαγιά δεν είναι ειρηνική, δεν είναι εκδρομή στην εξοχή για να πιάσεις τον Μάη, δεν είναι διαμαρτυρία ή πορεία με κλισέ συνθηματάκια και μετά ουζάκι στο καφενείο. Επειδή δεν είναι αργία αλλά απεργία.
Όμως επειδή έχει καταντήσει μέρα διακοπών καλό θα ήταν να αναλογιστούμε όλοι τις ευθύνες μας.. γιατί κάποιοι κάποτε είχαν δολοφονηθεί, τραυματιστεί, βασανιστεί και φυλακιστεί για να υπάρχει το (υποτιθέμενο) 8ωρο και άλλα τόσα "δικαιώματα" που θα έκαναν τις ζωές εκατομυρίων ανθρώπων πιο υποφερτές σε αντίθεση με τα δισεκατομύρια δολάρια των λίγων που δεν θα μπορούσαν να τα πολλαπλασιάσουν.
Γιατί εκεί είναι το όλο παιχνίδι τελικά. Οι φτωχοί φτωχότεροι και πλούσιοι πλουσιότεροι.
Και στη μέση οι χρήσιμοι ηλίθιοι, hipster, start uppers, εναλλακτικοί, οικολόγοι, απολιτίκ και όλη η (μικρο) αστική τάξη που υπερασπίζεται τους εκμεταλλευτές της με όνειρο μια σκατένια ζωή.. αρκεί να μη φτωχύνει άλλο και χάσει το tablet, το κινητό, το σαββατόβραδο, την τηλεόραση και το πανηγύρι στο νησί τον δεκαπενταύγουστο που πλησιάζει.
Ένα από τα βασικά προβλήματα είναι η έλλειψη ταξικής συνείδησης. Δεν ξέρουμε που πατάμε και που βρισκόμαστε. Με ποιους ανθρώπους θα έπρεπε να συνδιαλεγόμαστε και με ποια αφεντικά να είμαστε εχθροί.
Καλή επαναστατική πρωτομαγιά σε όλους. Γιατί μόνο τέτοια μπορεί να είναι.
