Πέμπτη 27 Αυγούστου 2020

Φανέρωσέ μου τη μάσκα που κρύβεις, κάτω απ' τη μάσκα που φοράς

Μπαίνοντας πριν λίγες μέρες στο μετρό είδα πρόσωπα με μάσκες, ανέκφραστα, μελαγχολικά, απόμακρα. Παρατηρώντας το όλο αυτό, η πρώτη σκέψη που πέρασε απ' το μυαλό μου ήταν "Πω ρε μαλάκα τι ζούμε". Περνώντας οι μέρες και έχοντας αυτή την εικόνα στο μυαλό μου συνειδητοποίησα ότι το τώρα δεν έχει μεγάλη διαφορά με το πριν!

Τα πρόσωπα των ανθρώπων είναι εδώ και χρόνια ανέκφραστα και μελαγχολικά. Μπορεί να μην ήταν η μάσκα τόσο καιρό αυτή που έκρυβε τις εκφράσεις και τα συναισθήματα τους, όμως εγω τουλάχιστον εδώ και χρόνια αντί για χαμόγελα και γέλια βλέπω οθόνες κινητών.

Τι είναι πιο τρομακτικό τελικά;

 


 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου